بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ به پيشگاه حسين بن على امير المؤمنين عليهما السّلام، از سليمان بن صرد خزاعى و مسيّب بن نجبة و رفاعة بن شدّاد و حبيب بن مظاهر و عبد اللَّه بن‏ وائل و شيعيان ديگرش. سلام خدا بر تو، ستايش مر خداى راست كه دشمن تو و پدرت را در هم شكست، همان جبّار عنيد خودكامه ستمكار كه حقّ اين امّت را به ستم گرفت و حقوق آنان را غصب كرد، و بدون رضايت امّت خود را بر آنان امير ساخت، خوبان را كشته و بدان و اشرار را باقى گذارد، و بيت المال مردم را در دست جباران و طاغيان قرار داد، همواره چون ثمود از رحمت خدا دور باد. هم اكنون ما را امامى جز تو نيست، نزد ما آى، باشد كه خدا ما را به وسيله تو بر حقّ جمع كند، و اين نعمان بن بشير (والى) است كه در قصر حكومتى تنها مانده و ما در جمعه و جماعت و عيد در كنار او نيستيم، و اگر به ما خبر رسد كه بدين سمت عزيمت فرمودى، ما او را از شهر بيرون كرده تا به شام رود و ملحق‏ شود، و پيشاپيش سلام و رحمت خدا بر تو اى فرزند رسول اللَّه و بر پدرت و لا حول و لا قوّة الّا باللَّه العلىّ العظيم. آنها نامه را فرستادند، و بعد از دو روز درنگ ، جمعى ديگر را با 150 نامه كه به امضاء يك نفر و دو نفر و سه و چهار و ... رسيده بود فرستادند كه همگان تمنّاى آمدن امام به كوفه را داشتند. و امام همچنان درنگ مى‏كرد و پاسخ نامه را نمى‏داد.

پس در يك روز 600 نامه آمد و نامه‏ها از پى هم مى‏رسيد تا آن كه 12000 نامه نزد امام جمع شد. آخرين پيكهاى كوفيان هانى بن هانى السبيعى و سعيد بن عبد اللَّه الحنفى بودند كه نامه زير را آوردند و اين آخرين نامه كوفيان بود:

ِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ به حسين فرزند على امير المؤمنين عليهما السّلام از سوى شيعيان او و پدرش امير المؤمنين عليهما السّلام امّا بعد، براستى كه همه مردم به انتظار تو هستند، و رأى و نظرى جز تو ندارند، پس بشتاب، بشتاب اى فرزند رسول خدا، باغات و بوستانها سر سبز و ميوه‏ها رسيده، و زمين پر از گياه و درختان برگ بر آورده‏اند، هر گاه اراده‏ات تعلّق گيرد قدم رنجه فرماى، چه بر لشكرى وارد مى‏شوى كه براى تو آراسته و آماده‏اند، و سلام و رحمت خدا بر تو و بر پدرت از پيش . حسين عليه السّلام از هانى و سعيد پرسيد: نويسندگان اين نامه كيانند؟ عرض كردند : شبت بن ربعي ، حجار بن ابجر و يزيد بن حارث و يزيد بن رويم ، و عروة بن قيس و عمر بن حجاج و محمّد بن عمير بن عطارد .

گويد: در اين هنگام امام برخاست و بين ركن و مقام دو ركعت نماز گزارد و از خدا خير امور را خواست. و آنگاه مسلم بن عقيل را فرا خواند و او را از وضع آگاه‏ ساخت ، جواب نامه‏ها را به همراه او براى كوفيان فرستاد كه وعده عزيمت به كوفه را مى‏داد و محتواى نامه امام اين بود:

« عموزاده‏ام مسلم بن عقيل را به سويتان گسيل داشتم تا رأى و نظر شما را به من گزارش دهد ».

مسلم با نامه امام رفت تا به كوفه رسيد، چون مردم از برنامه امام آگاه شدند همگان از آمدن مسلم شادمان گرديدند، مسلم را در خانه مختار بن ابى عبيده ثقفى فرود آوردند، و شيعه نزدش رفت و آمد مى‏كردند.

پس از اجتماع مردم نزد مسلم، مسلم نامه حسين عليه السّلام را قرائت كرد، مردم مى‏گريستند تا آن كه 18000 نفر با او بيعت كردند.

عبد اللَّه بن مسلم الباهلى و عمارة بن وليد و عمر بن سعد به يزيد نامه نگاشته از امر مسلم بن عقيل و اوضاع كوفه خبرش دادند و عزل نعمان بن بشير و انتصاب ديگرى را رأى زدند. يزيد به عبيد اللَّه بن زياد والى بصره نامه نوشت كه تو را حكومت كوفه نيز داديم ، و او را از امر مسلم بن عقيل آگاه كرد و خواست تا وى را دستگير و به قتل برساند ، عبيد اللَّه آماده حركت به كوفه گرديد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: